بالابردن قدرت توجه
John Doe
اول اول که باید قدرت توجهمون بره بالا، وگرنه در وراجیهای ذهنی غرقیم. دفاعها و باورهای عمیقمون رو هم نمیتونیم شناسایی کنیم. بهترین راه بالا بردن قدرت توجه هم تمرینهای روزانه مدیتیشن هست. و نوشتن! و البته اینکه تمرینهای روزانه عدم تمرکزمون رو هم کم کنیم! تمرینهایی مثل چند ساعت در اینستاگرام چرخیدن. چون در این تمرینها ذهن دائم با محرکهای مختلف تحریک میشه و از این شاخه به اون شاخه پریدن و، خیلی خوب تمرین میکنه. و به این شکل قدرت توجه مون ضعیف میشه و در طول روزهامون راحت تر غرق وراجیها میشیم
درک قسمتهای مختلف ذهن
John Doe
یکم که قدرت توجهمون بیشتر بشه، تازه میفهمیم که اوه اوه چه خبره! یه عالمه فکرهای مختلف گاهاً عجیب و غریب. و خواسته ها و نیازها و هدفهایی که خیلی وقتها با هم در تناقضن. کم کم متوجه میشیم که انگار بخشهای مختلفی داره ذهنمون مثلاً اون بخشی که میخواد دیگه سیگار نکشه و اون بخشی که باز میکشه، یا اون بخشی که میگه از فردا صبح ورزش میکنم و اون بخشی که ساعت که زنگ میزنه میگه ولش کن فردا!. یا اون بخشی که سر همسرش داد میزه و اون بخشی که میگه عجب کاری کردم. خلاصه برامون جالب میشه که هرچه بیشتر این ذهن و بشناسیم و یاد بگیریم که چطوری کار میکنه. در این زمینه بعدا یه دوره میذارم در وبسایت چون توضیحش خیلی مفصله و البته تا حدی در کانال اینستاگرامم هم صحبت میکنم
پاکسازی زخمها
John Doe
در حالیکه داریم هر چه بیشتر افکارمون رو مشاهده میکنیم، متوجه میشیم که بعضی وقتها شدت وراجیهای ذهنیمون خیلی شدید هست و برانگیختگی هایجانیمون هم خیلی شدید هست و واکنشمون هم خیلی نامتناسب میشه با موقعیت. و کم کم میفهمیم که انگار بخشی از بهم ریختگی ما، مال الان نیست. یادآوری داره میشه یه خاطراتی در ناهشیار ما که بهشون دسترسی نداریم. و متوجه میشیم که ظاهرا شاید اگه بریم سمت کارکردن روی شفای آسیبهایی که در طول زندگی، مخصوصاً دوران کودکی بهمون وارد شده، مسیر خودشناسی و تغییرمون خیلی سریع تر میشه. در این زمینه هم در کانال اینستاگرامم صحبت زیاد میکنم و دوره هم در وبسایت قرار میدم
پرورش خرد درونی
John Doe
یک جای مسیر خودشناسی متوجه میشیم که اون چیزی که در اصل داره در ما پرورش پیدا میکنه، خردی هست که میتونه هم دنیای درون رو بهتر مشاهده کنه و بفهمه و هم اطرافیان و شرایطمون رو بهتر درک کنه. و به این شکل خود به خود صلح و آرامش و پذیرش ما نسبت به اون کسی که هستیم و اون جایی که هستیم و اون جایی که میخوایم بریم، عمیق تر میشه. و اینجا جایی هست که میفهمیم چرا فردوسی عزیز میگفت: خرد بهتر از هر چه ایزد بداد